Bij onze opleiding hoort ook een portfolio.

Schone naam hé, portfolio.
Al die o'tjes.
(Vooraf vele oei'tjes en achteraf vele a'tjes.)

Port: ge moet het nog kunnen dragen.
Folio: het moet op papier komen.

De vorm van mijn portfolio: een tijdschrift.
De inhoud van mijn portfolio: ik, mijn school, mijn visie op muzo.
De titel van mijn tijdschrift: PRO6
De uitgavedatum: eind mei.

Dus als ik vraag naar tijdschriften, is het om naar de vorm te kijken, de inhoud moet ik zelf nog bedenken, 't is te zeggen de inhoud is in Pro6 ;-)

Bierkaartjeskunst in Brussel

Gisteren een citytrip gemaakt naar Brussel. Toerist in eigen land. Daar hoort ook een cafébezoek bij. Onze gids, mijn schoonbroer, loodste ons via een smalle doorgang naar café 'L'image de Notre-Dame'.

Tussen pot en pint kwamen we te weten dat op dezelfde krakerige bankjes André Franquin gezeten had. Daar bedacht hij zijn stripfiguur Guust Flater. Misschien krabbelde hij die ook op een bierkaartje, net als onze dochter Jolente.

Facebook

Lisse neemt facebook nogal letterlijk en beschilderde haar zus, Jolente.

Mama in de aanslag met washand.

Jolente:'Neen, ik wil zo gaan slapen!'

Mama: 'Ik zal er een foto van maken, dan blijft het toch een beetje.'

Jolente glundert nog eens voor de foto.

Muzisch proces aan de stoof

Ik het 2 tekengrage dochters in huis! Ik maakte mij de bedenking dat bij hen het 'beschouwen en creëren' spontaan gebeurt. Aan ons als leerkracht om dit spontane proces brandend te houden!

                                           De kachel die op tijd een blok hout vandoen heeft.

Als ik met Lisse en Jolente naar de bib ga, kies ik graag mee. Dan ga ik op zoek naar boeken met bijzonder illustraties. Ze kunnen ze smaken en ik lees ze met dubbel zoveel plezier voor. Hoe boeken inspireren! Na de vakantie heb ik 'kranten in de klas'. Als je goed kijkt is de weg gemaakt van krantenpapier, ik kan weer op een idee broeien.

De eerst bladzijde uit het boek Wolf! van Sarah Fanelli

Boemwat? Boomwhackers

Muziek is mijn zwakste muzische taal. Ik zing wel graag, maar speel geen instrument. Ik luister dagelijks naar de radio, maar titelsongs en groepen, sorry. Tijdens onze opleiding hebben we nog geen sessie muziek gekregen, wat niet wil zeggen dat mijn leerlingen geen muziek krijgen.

Een eerste kennismaking met de boomwhackers gebeurde toen Katelijn een lied voor Kiki dirigeerde (zie blog welkom Kiki). Toen bleek dat wij deze kleurrijke buizen op school hadden kon ik er ook de leerlingen mee laten kennismaken. Ons werothema 'geluid' was de ideale aanzet. Ik gebruikte ze zowel ritmisch (op verschillende lichaamsdelen slaan, combineren) als melodisch (luisteren naar hoge en lage tonen). Het is zelf nog wat zoeken welke mogelijkheden de boomwhackers te bieden hebben. Het experimentele en samenwerkende sprak me het meest aan in deze muziekinstrumenten en daarom zat er deze week ook een muziekhoek in hoekenwerk. Ik zette de leerlingen in de gang.

CC

Afgelopen maand mocht ik wekelijks in een zeteltje gaan zitten van een Cultureel Centrum.
Actie op het podium. Vertellen, zingen, muziek maken.
Reactie in de zaal. Lachen, ritmisch voetgewiebel of applaus.

Zitten, kijken, luisteren, beleven:

Anderhalf uur luisteren? Geen probleem met een boeiende verteller! Geen cultuur maar puur natuur.

Han Solo in de huid van een extreem-rechtse stand-up comedian.
Uitvergroten, het omgekeerde doen, spelen met taal, dubbele bodem, interactie... het werkt, ook op mijn lachspieren!

K'choice, genieten van live-muziek: 1 piano, 2 gitaren, 3 stemmen.
Eenvoud siert!  Intiem in team.

Ik hou van Nederlandstalige muziek op voorwaarde dat de teksten poëzie zijn.
En dat is het geval bij Hannelore Bedert. Een vrouw die veel van zichzelf in haar muziek legt.

In Nederland groeien er kunstenaars aan de bomen!

Muzo en kunstenaars! Als de kip en het ei!?

Elke kunstenaar legt zijn muzisch ei!

 leggen een

                                       Sommigen               zodanig bijzonder, gek of groot ei,

            dat we er echt                  zonder op te kijken!

         niet           kunnen

     omheen

Vele kunstenaars zijn al dood

en de levenden
staan ons niet op te wachten

aan de schoolpoort,

dus brengen wij hen -en hun werk-
naar de kinderen 

of omgekeerd.

willen kennis maken met de wereld van de kunst genieten
van een kunstzinnige expressie of een kunstwerk over kunst
communiceren ervaren dat het schoonheidsbeleven of
de smaak van mensen verschilt over kunstzinnige
expressie een oordeel geven

(De eerste alinea's komen uit mijn hoofd, de derde alinea is gestolen.
Aan de oplettende lezer om er de juiste nummertjes voor te plakken.
Een tip: het zit tussen 12 en 6 en het heeft iets te maken met Ines.)



Wat ik eigenlijk vertellen wou is dat we kunstenaar Hans Eijkelboom naar onze school gaan brengen. Een voor mij onbekende kunstenaar, dus even googlen. En voila, kleurrijke en orginele werken verschenen op mijn scherm.

                                                                Hans Eijkenboom

Vorige sessie beeld beschreef ik het werk aan Marianne, onze docente beeld. Geen herkenning met de werken die zij van hem kent. Waw, dan moet dat wel een heel veelzijdig man zijn, dacht ik eerst. Thuis achter de computer werd het duidelijk: één letter verschil.
Hans Eijkenboom is ook een kunstenaar.


Ondertussen hebben we onze eerste stappen al gezet om ons team en de kinderen te 'triggeren'.
Voor één dag speelplaatsfotograaf ipv straatfotograaf, op zoek naar opvallende gelijkenissen of verschillen. 't Is hoe je het bekijkt.

                                                           Hans Eijkelboom

Fladdertocht

Ons jaarthema op school is 'Vlieg je mee?'. Deze zin prijkt met grote letters aan onze schoolpoort. Elke klas heeft een vliegtuig in de klas, waar nieuwe leefpunten rond verschijnen in de vorm van wolkjes. Het recentste leefpunt is 'Ik ben beleefd.' Mooi om een school te hebben met beleefde kinderen, maar waarom hen eens niet beleefd verzoeken om het thema 'vliegen'  inhoud te geven.
Als verantwoordelijke van de werkgroep jaarthema gooide ik dit op de vergadertafel.  Eerst een brainstorm van Panamarenko tot insekten. Vervolgens lijsten we mogelijke activiteiten op. Om ons ervoor te behoeden dat we enkel 'beeldknappe' kinderen gingen aanspreken, gebruikten we de meervoudige intelligenties als kapstok. Zowel onderbouw als bovenbouw gingen klasdoorbrekend aan de slag. Elke leerkracht koos een activiteit en ook de leerlingen mochten hun voorkeur (1-2-3) aanduiden op een blaadje.
Maandag 5 december konden ze op de lijsten aan het raam zien waar ze verwacht werden om kwart over één. Een greep uit de workshops: vleermuizen maken, een biscuit bakken in de vorm van een vliegtuig, vogelhuisjes maken, vliegende reporter, elfjes schrijven, het leven zoals het is: de luchthaven, kamishibai over heksje, ...
Vrijdag 9 december werd alle kunst-en vliegwerk tentoongesteld tijdens de Fladdertocht. Op de donkere gang met kerstverlichting konden de kinderen foto's en filmpjes bekijken van de workshops (oa drama en koken). Ouders en leerlingen waren welkom tussen 18.30 en 19.30 MET zaklamp. Nadien werden ze getrakteerd op een warme chocomelk of gluhwein. Van die laatste had ik ook graag geproefd, maar dit was de moment om al de werkjes terug te gaan ophalen en de kaarsen te gaan doven. Met mijn fototoestel bij de hand kon ik nog enkele fladders vastleggen.

Foto's van leerlingen die zich met krantenpapier omtoverden tot vliegende wezens.

                                        De vliegende fietsen onder leiding van meester Tim.

                                                             Vogelvis of visvogel?

                                                                     Fantasievogels!

                                                        Van melkkarton tot vogelhuisje.

                                         Vilten vogeltjes en op de achtergrond het belangrijkste:
                                                               mensen samenbrengen!


Na deze activiteit heb ik er alle vertrouwen in dat ons team een muzische vlucht kan maken
de ene met vleugels, de andere op een vliegende bezem ;-)

De laatste van 2011

De laaste sessies van 2011 vond ik boeiend, inspirerend en arbeidsintensief.
Ik weet het, ik heb deze woorden al vaak gebruikt tijdens deze opleiding.
Het is gewoon zo, of moet ik er een ander woord voor uitvinden, Yves?
Bij Sabine heb ik weer wat meer
                                                           leren 'helikopteren' en            'lussen maken'.
Bij Stijn en Marianne hebben we
een f o t o v e r h a a l gemaakt.
Niet te geloven, welke resultaten we hadden na 3 uur werken.
Een plezier om naar te kijken!

Bedankt medestudenten en docenten, een fijne kerstperiode en tot volgend jaar!

Maak kennis met Matteus de vlieg.
Tim en ik baseerden ons op het allomgekende kersverhaal in het stalletje.
We maken onze figuren door de wassspelden aan te kleden met eenvoudige kenmerken.
De stemmetjes inspreken was improvisatie van het moment want we hadden geen scenario geschreven.

Juf, wanneer doen we dit nog eens?

Alle banken buiten voor een middag muzo.

Vraagtekens bij de leerlingen bij het begin van de namiddag.

Waarom moeten al die banken buiten? Wat gaan we doen?

Op het einde van de namiddag slecht nog één vraag.

Wanneer gaan we dit nog eens doen?

Wordt vervolgd!

Deze les wil ik onthouden

Vorige maand 16 oktober schreef ik op mijn blog:

          Deze naam wil ik onthouden: Sidi Larbi Cherkaoui

De naam van deze danser was ik al vergeten, maar plots wist ik weer wat mij aansprak aan hem.
Een verhaal vertellen met je lichaam. Dat is wat we ook vandaag deden in de sessie beweging.
Het zweet was ik weg, de ideeën niet.

Sporen ontspoord!

Aangespoord door de les beeld van Marianne over sporen stonden de spoorverbindingen in mijn hoofd niet stil... sporen - klei - stiftgedicht - afdrukdinges - verf ... Ik volgde uiteindelijk het spoor van het stiftgedicht. Ging samen met de kinderen op zoek naar sporen van journalisten in kranten. De kinderen kozen een artikel. Hun stiftspoor bepaalde welke woorden overbleven voor HUN stiftgedicht.
De beeldende opdracht luidde: maak een werk bij het gedicht, maar je mag enkel gebruik maken van afdrukken. Een spoor van verfexperiment en contentement trok door mijn klas en ik was weer even blij dat ik muzojuf was!

In het filmpje zie je Stef die uitleg geeft over zijn werk. Zijn artikel kwam uit de krant van die dag. Zijn thema is dus heeeel actueel. Ik vond het een verrijking van de les om de leerlingen te laten reflecteren over hun werk. Eens verder gaan dan goed, mooi, leuk of lelijk. Bij mezelf is het nog wat zoeken naar de juiste vraagstelling. In deze les heb ik de nadruk gelegd op het verkennen van het materiaal (voorwerpen afdrukken) waarmee ze zich beeldend kunnen uitdrukken (het onderwerp in stiftgedicht).

Welkom KIKI

Robin is papa geworden. We verwelkomen Kiki met een muzische levenboom. Ieder van ons (muzocoach) vulde een mandje met zijn/haar muzische wensen voor Kiki. Katlijn maakte een tekst op een bestaand kinderlied met de passende kleuren van de boomwackers. Ikzelf maakte een kransje met blauwe visje wat me aanzette tot het schrijven van een gedichtje.

Geen gras laten overgroeien!

Donderdag drama bij Yves Bondue en vrijdag al meteen in de muzoles.

• Instap: Er groeit een schrijf-of schilderstok aan je neus. Eerst naam en geboortedatum dan geboortedatum klein schrijven, dan groter... en nog groter tot er een belletje rinkelt en we 'bevriezen'. Sommige leerlingen voelden zich geremd, anderen lieten zich volledig gaan, ik deed zelf ook mee.

• Tableau vivant: boetseren met standbeelden, leerkracht of leerling zet een aantal 'bevroren leerlingen' in een compositie, de andere leerlingen bedenken er een verjaardagsituatie bij (Wat gebeurt er op het verjaardagsfeestje van Emmely?) Vervolgens liet ik hen per vier een situatie bedenken die ze moesten uitbeelden. Er kwamen situaties als: taart eten, ruzie maken, groot kado krijgen, dansen, voetballen. Op mijn signaal moesten ze het 'tableau vivant' maken. Ik liet hen 10 tellen staan en klapte in mijn handen om te 'ontdooien'. De kinderen gingen heel spontaan om met deze dramatische werkvorm. Voor herhaling vatbaar.

• Lied maken: Ik gaf elke leerling 4 zinnen die ze moesten aanvullen. Daarna kregen ze de opdracht om per 4 elkaars zinnen te beluisteren en er een aantal bruikbare woorden of zinnen uit te halen om een lied te maken. Ze kozen een kinderlied (broeder jacob, 'k zag twee beren,...) en zetten er zelf tekst op. Eén groepje was meteen vertrokken, de anderen hadden een zetje nodig. Uiteindelijk kwamen ze allemaal tot een lied dat ze met enthousiasme of nodige schroom zongen, al dan niet ondersteund met een ritme-instrument. Sommigen bedachten er zelfs gebaren bij. Zo eenvoudig, maar fijn muziekmoment. De opnames ervan verschijnen binnekort op de klasblog.

Vul de zinnen aan met minstens 3 woorden.

Mijn verjaardag is bijzonder want ____________________________________________________________ 

Tot mijn verbazing zat er in het pakje _________________________________________________________

Op mijn verjaardag eet ik het liefst _____________________________________________________________ 

 Op mijn verlanglijstje staat __________________________________________________________________

The Samuraï

Ook ik dacht meteen aan saus of Oosters krijgskunsten bij het horen van deze naam.
Maar sinds donderdag 17 november roept deze naam ook een muzikale beleving op van topniveau.

The Samuraï zijn 5 accordeonisten uit 5 hoeken van Europa: Riccardo Tesi (Italië), Bruno Le Tron (Frankrijk), Markku Lepistö (Finland), Didier Laloy (België), David Munnelly (Ierland). Zij bundelden sinds 2010 hun speelstijlen en repertoire. Geen achtergrondmuziek, maar elke accordeon is een hele band op zich.

Toen ik bij intrede in de CCBelgica een blad met uitleg in handen kreeg, las ik:
'de ontstaansgeschiedenis van het accordeon ligt in China'. Meteen ook een verklaring voor hun naam?

5 verschillende afkomsten, met hetzelfde instrument op schoot. Deze instrumentale voorstelling bevestigde voor mij nog eens hoe universeel muziek is. Een taal die we allemaal begrijpen, die alle grenzen doet vervagen. 

Blog, blogger, blogst

Ik blog dubbel, we hebben ook een blog van de klas. Rechts vind je een link, dus als je wil zien wat er nog te beleven valt in 5c, kijk maar mee.

Muzische talentenjacht!

Kinderen hun talenten laten ontdekken vind ik één van de belangrijkste taken als leerkracht.
De muzische talen - beeld, muziek, taal, beweging, drama, media - openen veel wegen en hopelijk ook veel ogen en harten tijdens deze zoektocht.

Catwalk vol modellen

Tijdens de sessies muzocoach, de pedagogische studiedag over meervoudige intelligentie en vandaag tijdens de sessie kunsteducatie heb ik al wat schema's en modellen zien passeren. Ik vind het schoon om zien hoe sommigen elkaar overlappen of aanvullen bv. de zes muzische talen beeld, muziek, drama, beweging, muzisch taalgebruik en media kan je plaatsen binnen de 8 intelligenties...

Cultuurshots!

Vandaag heb ik aan den lijve mogen ondervinden
dat er op een dynamodag - georganiseerd door Canon Cultuurcel-
niet met dynamiet wordt geschoten,
maar wel met spuitjes wordt gespoten.
De muzische en culturele injecties
werden toegediend door
zingende, dansende, inspirerende, motiverende dokters!
De locatie was niet toevallig een oud ziekenhuis...
de Bijloke te Gent.

Deze naam wil ik onthouden: Sidi Larbi Cherkaoui

Een leeftijdsgenoot, die Oost en West al dansend met elkaar verbind. Inspirerend en confronterend!

http://www.youtube.com/watch?v=Sz7UY5DEVhQ&feature=player_detailpage

Ik verzamel onzichtbaarheden!

Naast ons leerplan Muzisch Taalgebruik, is dit boek ook een aanrader voor in de klas! Of voor op een personeelvergadering...om de collega's te inspireren.
Mijn collega Tim en ik speelden een dialoog tussen Diehier en Diedaar. Een verzamelaar van suikerzakjes en postzegels gaat een gesprek aan met iemand die onzichtbaarheden verzamelt. De aanzet om woorden te verzamelen die we in ons hoofd hebben!

Totempaal uit Totemtaal

Een totemdier dat bij hen past, een schoenendoos,
bruin inpakpapier en een palet met plakaatverf.
Oog voor totempalen bij de indianen en
aandacht voor de beeldaspecten symmetrie en kleur.
En voila, 3 kleurrijke totempalen met 20 gezichten die een oogje in het zeil houden.

Kunstkliniek

Mijn wekelijkse joggings moet ik efkes laten, want ik heb last van de knie. Op aanraden van Dr. Peeters onder de scan. Toch naar wachtzaal gelopen omdat ik anders te laat zou komen op mijn -drie weken op voorhand geboekte- afspraak. Bleek dat ik nog een zee van tijd had, want er waren nog één uur wachtenden voor mij. Dan maar een wandeling in AZ Sint-Blazius, inclusief een bezoek aan mijn zorgende zus. Dit bleek een ware kunstroute te zijn. De muren zijn overal behangen met knappe kinderwerken en in de hal stond een paspop met originele jurk.

De trein is altijd een beetje reizen ... in de tijd

Gisteren treinden we van STAM (Stedelijk Museum van Gent)
naar STEM (Stedelijk Museum van Sint-Niklaas).
Van de teambuilding naar de sessie beeld.
Van jeansrok naar kleed uit de jaren 30.

En op de trein maakten we kennis met een beroepsmuzikant van - ge moogt ne kier raden hoe oud da kik ben - 83 jaar. Hij vertelde ons over de Boogie Woogie van de Amerikanen na de oorlog, zijn lessen piano aan het conservatorium, zijn zus die als violiste de Elisabethprijs won, zijn eerste groepje. Daarop haalde hij trots een foto en kaartje tevoorschijn.

Goudvis: Wim Delvoye

Leve digitale tv. In afwachting van 'Het goddelijk monster' efkes zappen naar canvas. Daar was Wim Delvoye aan het woord, zodanig interessant dat we bleven kijken. De serie op één staat ondertussen bij 'mijn opnames'.
Deze uitspraak van de kunstenaar bleef hangen: 'een beeldje van Disney kan me evenveel ontroeren als een bronzen beeld uit de 18de eeuw, er is geen beter en slechter, we zijn gelijken'. Die gelijkheid trekt hij ook door als hij mens en varken vergelijkt. Zelfs bij de machine die zelf drollen maakt weet hij de verwondering op te wekken. Een levende legende, enkele afbeeldingen googlen:

Een vent van een boom!

Tijdens het warmste oktoberweekend ooit, verbleven we met de familie De Paepe in Massembre. Everzwijnen kijken, kampen bouwen, klimmen, klauteren, waterparcours afleggen, genieten met een glaasje in de zon! In het bos trof ik een vent van een boom: een idee voor een les muzo!

Of je kan er ook levensechte ledematen aanhangen... of was Lisse gewoon aan het boomknuffelen?

Ah, wat is ze toch zalig die zon! En ze zorgt nog voor een spontaan schaduwspel: ik draag mijn kindjes op handen!

Opening night in NTG

Het is al een beetje traditie geworden. Mijn schoonzus Els en ik kiezen twee keer per jaar een voorstelling in NTGent. We bestellen de tickets een half jaar op voorhand. Op mijn kalender staat toneel, maar tegen die tijd weet ik de titel van het stuk niet meer. Gisterenavond zaten we op de eerste rij en genoten van 'Opening night' .Sterke acteerprestaties, van onder andere Elsie de Brauw. Zij speelt de hoofdrol in een toneel OP het toneel. Boeiende kennismaking met de wereld achter de schermen en worsteling van de spelers met hun rol.

Wordle als lesinstap

Bij het begin van mijn eerste les drama dit schooljaar, vroeg ik de kinderen welke woorden er bij hen te binnen schieten bij 'drama'. Ik typte de woorden meteen in.  Na hun opsomming verschenen al deze woorden in een woordwolk op het smartboard. Tot hun verbazing konden we die zelfs doen veranderen van kleur, lay-out en achtergrond (randomize). We kozen er twee om af te drukken en in de klas te hangen. En dan eens kijken of ze van de echte les 'drama' ook in de wolken zijn...

Eerste kennismaking met Verbeke Foudation



Een zalig najaarzonnetjes, kunst en natuur soms letterlijk vergroeid, een muzikant die voor ons op de knieën gaat en de accordeonklanken laat weergalmen in het glazen huis, en veel verbazing en verwondering. De toon is gezet voor het komende muzo-schooljaar!