Kunstige week

P Paaseieren
            Pijp
                 Paspop

Woorden die niets met elkaar te maken hebben.
Dat mag in de week waar ik ondergedompeld werd in het surrealisme.
De pijp verwijst naar het bekende schilderij van René Magritte: ceci n' est pas une pipe.
Andere namen van deze kunstperiode: Mirho, Dali en Max Ernst.
Paaseieren, kippen, hanen en kuikens in overvloed in onze kleuterklassen. Ik ging een kijkje nemen in de tweede en derde kleuterklas. Zij gingen beeldend te werk.  De kleuters van juf Lies en juf Annemie beplankten een ballon met krantenpapier. Als die droog was maakten ze er een kleurrijke kip mee. Bij juf Kristien vertrokken de kleuters vanuit verschillend aangeboden materiaal. Juf Kristien vroeg hen wat ze wilden maken voor de paasklokken. Ze gingen op verschillende manieren te werk: de ene maakte een mandje met papier maché, voor de andere was dit omgekeerde mandje een klok, de eiererdozen werden kippenhokjes, de pijpenragers waren de omtreklijnen van een kip op piepschuim, gebroken eierschalen werden hergebruikt...  Op deze manier wilde ze de kleuters hun eigen creativiteit laten gebruiken.
In het vijfde leerjaar was het al kunstbeurs dat de (paas)klok sloeg.
Op woensdag waren alle klassen welkom om hun creatie en muurkrant met info te komen bekijken. Zij hadden ook een 'praatje' voorbereid. Dit vond ik wel sterk omdat ze hierin vertelden over hun inspiratie en hun aanpak. De bezoekers waren vol lof over de verscheidenheid aan kunstwerken. Ook de allerkleinsten genoten ervan. Wij, de leerkrachten, hadden er ook voldoening van. We evalueerden spontaan: wat liep goed, wat zouden we volgend jaar anders doen? Dan zouden we de paspop een pijp laten roken waarvan de rook verandert in paaseieren! Ja, we zouden de surrealistische toer opgaan...

Volgend jaar legt dit kuiken verse eitjes in mijn tuin.

Kleurrijke kippen in de tweede kleuterklas.

Een werk van Magritte door mijn eerste bril: die van associëren.

Inspiratie: Picasso

Wat gebeurt er als je kleuren in een vaas doet en dit fotografeert?

Inspiratie: dieren kruisen

Inspiratie: Leonardo Da vinci

Inspiratie: insekten. Leg dat maar eens uit aan de directeur.

Inspiratie: Walter Van Beirendonk

Gezocht: muzoles pur sang gepeperd met Hans Eijkelboom

Een namiddag zwerfvuil ophalen, een namiddag verkeersvaardigheden oefenen, een namiddag American Games spelen. Zinvol, interessant, leuk, maar niet muzisch! Zoals ik vorige week al schreef zijn de kinderen bezig met de kunstbeurs voor te bereiden. Ze moeten iets tonen voor medeleerlingen én de ouders. Na de paasvakantie komt er een stagaire en dan... schoolfeest! Terug iets 'ten tonele' voeren.
Maar owee, owei, het gaat om het proces en niet om het product. Dus gaan we voor muzische lessen rond het thema Amerika. We bouwen iets op met de leerlingen, waarvan het schoolfeest een wereldse afsluiter wordt (we vliegen de wereld rond).

Naast de rode draad 'de wereld rond' willen we ook onze kunstenaar Hans Eijkelboom als inspiratiebron gebruiken voor het schoolfeest. Eerder dit jaar toonden we aan de leerlingen en leerkrachten werken van hem. We wezen hen op de gelijkenissen en verschillen waar de kunstenaar naar op zoek gaat. Om onze collega's helemaal mee te krijgen met dit thema keerden we terug naar ons hoofditem: verzamelen. Als je verzamelt ga je op zoek naar gelijkenissen? Maar eens je meerdere van een reeks hebt merk je ook de verschillen? Hans Eijkelboom verzamelt eigenlijk mensen op straat. Hij fotografeert uiterlijke gelijkenissen bijvoorbeeld gestreepte T-shirts. Tijdens de koffiepauze legden we ons oor te luisteren bij de collega's, bleek dat ook zij verzamelden of ooit verzameld hadden. Ik voelde meteen meer betrokkenheid dan bij het aanbrengen van onze kunstenaar. Wat als we iets zouden veramelen over ons land of continent. Juf Annemie die rond Frankrijk werkt had meteen al het idee om planten te verzamelen: lavendel, olijfboom, plataan... Hoe pakken we dit muzisch aan? Daarover vergaderen we in ... het Zeels erfgoedmuseum.
We verzamelen ook iets met de hele school: postkaarten!

Kunstbeurs voorbereiden

In onze taalmethode 'Totemtaal' werken de leerlingen sinds enige weken rond het thema 'Kunstige kits'. De bedoeling is dat zij dit thema afsluiten met een kunstbeurs. In groepjes zochten ze een kunstenaar die hen inspireert, maakten ze een muurkrant met info, bereidden ze een kunstbabbel voor enz. Dit alles gebeurde bij juf Ilse, mijn duocollega. Ik was dus niet bij het begin van het proces. In de muzoles spring ik op hun kunstbeurstrein. Sommigen al goed op dreef. Anderen stonden nog aan het station te twijfelen of zaten op het verkeerde spoor. Via prikkels, vragen stellen, materialen aanbieden en supporteren vond ieder groepje de juiste richting. Op het einde van de les mochten ze vertellen hoe ze 'de weg' ervaren hadden. Terugblikken doet stilstaan, ik hoop dat ze morgen aan die halte vertrekken om de laatste hand te leggen aan hun werk.

Bijschrift toevoegen

Workshop in de bib

Deze namiddag gaf Veroniek De Leenheer, een Zeelse illustrator, een workshop voor kinderen uit de lagere school. Ze ging creatief aan de slag met drukpers en het thema dieren. Met trots tonen ze hun zelf ontworpen boekenkaft mét gedrukt fantasiedier.
Fijn initiatief!
Behalve mijn dochter Lisse maakte ik ook enkele leerlingen van mijn klas warm om de workshop te volgen. Zij volgden de tweede sessie. Benieuwd wat ze er van vonden.

Loopinval

Daarnet tijdens het lopen had ik een idee. Wat doe ik ermee? Vasthouden in mijn hoofd, want ik heb niets om op te schrijven, onderweg. Tenzij de blaadjes van de bomen van de Gratiebossen...
Joke van Leeuwen zegt het schitterend in een gedicht dat ik vond in haar dichtbundel 'Ozo heppie'.

Een inval kan zomaar zo komen,

zo’n inval, zo’n bruikbaar begin,

       als blaadjes die vallen uit de bomen,

maar dan niet eruit, maar erin,

want uitval is meer iets voor haren

en  invallen vallen dus in.

zo’n inval, die moet je bewaren,

zo’n inval heeft anders geen zin.

Dan moeten er blaadjes ja komen

en altijd een pen die het doet.

geen blaadjes die vallen uit bomen,

Het gaat op die blaadjes niet goed.

En als je dan leesbaar kunt schrijven,

liefst niet met je mond of je voet,

dan weet je: mijn inval zal blijven,

Ik schrijf wat ik denk dat ik moet.

Skyline opent horizonten

Dozenlandschap wordt schaduwskyline.

  Daarna met materiaal naar keuze aan de slag.

Ik vond het mooi hoe ieder van ons deze werkelijkheid (de schaduw) verwerkte op zijn of haar manier. Weer een schitterend voorbeeld van muzisch werken! Ik moest denken aan de woorden van onze vorige directeur: woorden wekken, voorbeelden trekken! Een les beeld zelf mogen beleven is verrijkend. Ik neem dit mee als muzocoach: waarom eens geen les organiseren voor de collega's?